นายตัวดีนัดใจมาเจอรัก

นายตัวดีนัดใจมาเจอรัก

ตี้ดๆ..ตี้ดๆ..... เสียงนาฬิกาปลุกบนเตียงอันเริดหรูสีชมพูลายคิตตี้ดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ามันกำลังจะเก้าโมงแล้ว

และเมื่อกี้ที่นาฬิกาปลุกดังนั่นคือเสียงรอบที่ห้าของการปลุก ตาย ตายยยสายแย้วโว้ยยยไปเรียนไม่ทันแน่ๆ

 อ้อลืมบอกไปแฮ่ะๆสวัสดีค่ะ(กราบงามๆสักรอบ)คนสวยผู้นี้ชื่อว่าโจเซฟินเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่6ตอนนี้อายุสิบแปดค่ะ(ระเอียดเลยนะเธอ) แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องมารับบทนางเอกมิวสิคจำเป็นที่กลางสนามฟุตบอลโรงเรียน(อีกละ) โดนแบบนี้เป็นประจำชักจะชินแล้วอ่ะ

นี่ โจฟีนิกา ฉันเชื่อเลยนะผู้หญิงอะไรกันมาโรงเรียนสายทุกวันแบบนี้เนี่ยคนอื่นไม่เห็นมีใครเค้าเป็นแบบเธอกันสักคน เชอะ เบื่อจริงๆนะที่โรงเรียนของฉันต้องมีนักเรียนแบบเธอเนี่ยเรียนอยู่ด้วย ทีหลังคงจะต้องเรียกผู้ปกครองของเธอมาพบแล้วล่ะ ยืนเมื่อยได้ไม่ทันไรท่านผู้อำนวยการก็เดินเข้ามาทักทายอย่างยาวเหยียดเป็นถนนจรัญสนิทวงศ์(เอ้ย มะเกี่ยวกัน) ต่อไปหนูจะตั้งใจมาเช้ามากกว่านี้ค่ะ

ก็ดี ฉันเห็นแก่พ่อเธอที่เป็นประธานเครือข่ายกรรมการผู้ปกครองหรอกนะเลยไม่อยากจะทำโทษเธอสถานหนัก

ขอบคุณในความกรุณาค่ะท่านผอ ออ....ฉันลากเสียงยาวเป็นเชิงประชดประชันถึงกระนั้นก็เถอะยัยผอออใจร้ายก็ทำอะไรฉันไปไม่ได้มากกว่านี้หรอก ชิ

หลังจากยืนได้ไม่นานลูกตาก็ไปสะดุดความหล่อของใครบางคนผมตั้งชี้ซอยรดต้นคอประมาณโซนิคเม่นสายฟ้า เท่มากกก ผิวขาวจมูกโด่งตัวสูงดูสง่าหุ่นนี่ก็โปร่งผอม แบบว่าใครเห็นเป็นโดนตา คนคนนั้นคือหัวหน้าห้องเอ ก็พวกเด็กเรียนแหละ แต่ที่ได้ยินมาที่อีตานี่ได้เรียนห้องเอเพราะเงินอยู่แล้วแถมยังมีแม่เป็นถึงรองผู้อำนวยการโรงเรียนอีก อย่างนี้เค้าเรียกว่ายัดสินบนชัดชัด

อ้าว ว่าไงล่ะยัยนักเรียนหญิงขี้เซามาสายอีกสิท่า ว้า...เมื่อไหร่จะปรับปรุงนิสัยสักทีน้า อยู่อยู่ตานี่ก็เดินมาหาฉันพร้อมคำทักทายทึ่ฟังแล้วน่ากระทืบให้ไส้ปลิ้นลิ้นขาด ชิ คิดว่ามีแม่เป็นคนใหญ่คนโตแล้วคิดมาทำซ่า

นี่ นายหัวทุเรียนหมอนทองอย่ามาหาเรื่องฉันแต่เช้านะย่ะ

แม่นี่วอนซะแล้ว ฉันชื่อไพรส์เวท หรือเธอจะเรียกไพรส์ก็ตามแต่ถนัดแต่อย่ามาเรียกฉันว่าหัวทุเรียนหมอนทงหมอนทองนั่นอีก ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยให้เธอได้เรียนดีแน่

นายจะทำไม ในเมื่อพ่อฉันเป็นประธานกรรมการเครือข่ายผู้ปกครองนะ

ลืมไปแล้วหรอว่าถึงยังไงพ่อเธอก็ต้องเชื่อในคำสั่งของผอออและแม่ฉันน่ะ

เชอะ ไปไหนก็ไปเถอะเร็วๆเข้ามัวแต่เล่นลิ้นอยู่ได้

แล้วไว้เจอกันนะคุณโจเซฟ ว่าแล้วไอ้ตาบ้านี่ก็เดินออกจากสนามไปในห้องวิชาการ เชอะสงสัยคงจะไปอ้อนแม่ให้ปัดเกรดวิชาที่ตกอีกตามเคยล่ะสิท่า โธ่เอ๊ย ไอ้คนนิสัยไม่ดี

ฮึ่ยเจ็บใจเว้ยยยยยอีกอย่างฉันไม่ได้ชื่อโจเซฟแต่ฉันชื่อโจเซฟินต่างหากเล่า ไอ้บ้า!ได้แหกปากแล้วสบายใจ

ประกาศ ประกาศ ขออภัยอาจารย์ที่กำลังสอน นักเรียนคนใดเก็บกระเป๋าเงินสีน้ำตาลลายแมวน้ำได้ขอความร่วมมือนำมาให้ที่ห้องวิชาการเดี๋ยวนี้ค่ะ เสียงจากเครื่องขยายเสียงของโรงเรียนดังขึ้นมันก็ดีที่อาจารย์ใส่ใจเรื่องพวกนี้นะ แต่ฉันอยู่กลางสนามนะลำโพงที่ประกาศตะกี้ก็อยู่ข้างบนหัวฉันเนี่ย โอ้ยยยแก้วหูแทบพัง

เอ๊ะนั่นข้างๆที่ฉันยืนอยู่นี่มันกระเป๋าใส่เงินรูปแมวน้ำสีน้ำตาล ต้องรีบเอาไปให้ห้องวิชาการล่ะ ฉันจะได้รับคำชมแล้วพ้นจากการทำโทษสักที ในขณะที่ฉันก้าวฉับฉับเตรียมจะเปิดประตูเข้าไปในห้องวิชาการพร้อมด้วยกระเป๋าสตางค์สีน้ำตาลลายแมวน้ำนั้น ก็มีคนร่างสูงเปิดประตูผัวเข้ามาทำให้ฉันได้ชนกับเขาแล้วเราก็เซล้มลงมาด้วยกันตอนนี้ก็กลายเป็นว่าเค้านอนทับฉันอยู่สายตาเราประสานกันมันเหมือนมีเรดาร์เป็นคลื่นๆส่งผ่านกันระหว่างสายตาสองคู่ ไอ้บ้า! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ ฉันหนักจะตายอยู่แล้ว ร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับทำท่าทางเขินอายเล็กน้อยก่อนที่เค้าจะทำหน้าตาให้ดูกวนประสาทแบบเดิม

เธออีกแล้วหรอยัยโจเซฟ ฮึ่ยคืนนี้ฝันร้ายแน่ฉัน อ้าวไอ้บ้านี่ เทวดาอุตส่าห์พานายมารู้จักกับคนสวยเยี่ยงฉันขนาดนี้ฝันร้ายตรงไหนมิทราบย่ะ

ฮึ่ย คืนนี้ฉันคงได้ฝันว่ามนุษย์ต่างดาวบุกโลกแน่ๆอ่ะ ดูหน้านายดิเหมือนเลยอ่า ก้ากๆๆ

คนหล่อๆอย่างฉันจะไปเป็นมะนาวต่างดุ๊ดด้ายงายเล่าตาถั่วรึป่าวฮะยัยต๊อง เออ ยอมรับค่าว่าหล่อ

นี่ ฉันไม่มีเวลามาถียงกะนายนะหลบไป ฉันมีธุระนะ

ไม่หลบ เธอมีธุระอะไรมิทราบครับผม

นั่นมันเรื่องของฉัน แล้วไม่ทันไรเค้าก็กระชากข้อมือฉันพลางยิ้มกรุ้มกริ่มและมองมาที่กระเป๋าเงินในมือฉัน

เอามาให้ฉันถึงที่เลย ขอบใจนะ อ๋อที่แท้นี่คงจะเป็นกระเป๋าสตางค์ของนายล่ะจิ ลายตลกชะมัดเลย

ฮ่าฮ่า ไม่ยักรูว่าคนอย่างนายจะใช้กระเป๋าลายติ๊งต๊องแบบนี้ใส่ตังค์อยู่อีกนะเนี่ย

รีบๆส่งมาซ่ะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นเข้า เสียภาพพจน์ หล่อลากดินหมด

ไม่ ขอโทษนะจ้ะนายหัวทุเรียนหมอนทอง ฮ่าฮ่าได้ทีแกล้งแล้วย่ะหมั่นไส้มานานแล้วไอ้คนบ้าอำนาจ

ฉันวิ่งหนีเขามาจนถึงโรงอาหารแล้วยังมีนายนั่นวิ่งตามมาติดๆ ฉันตัดสินใจกระโดดขึ้นบนโต๊ะอาหารที่ว่างเปล่าพลางตะโกนเรียกรุ่นน้องและเพื่อนๆที่กำลังทยอยลงมาทานอาหารกลางวัน

เจ้าข้าเอ้ยๆ มาดูเร็วนี่คือกระเป๋าเงินของเจ้าชายของโรงเรียนเราอยากรู้มั้ยว่ามีอะไรเสียงตอบรับว่าอยากดูดังระงมไปหมดทั่วทั้งโรงอาหารจากที่คนน้อยๆกลับทยอยเดินลงมาดูว่านังบ้าอย่างฉันนี่กำลังจะแสดงโชว์อะไร

เริ่มจากภายนอกก่อนแท่นแท๊น นายไพรส์เวทที่ดูอยู่ข้างล่างทำหน้าตาโมโหจัดจนหน้าแดงไปหมด เห็นแล้วขำ

หลังจากที่ได้โชว์กระเป๋าลายแมวน้ำแล้วฉันจัดการเอามือแกะกระเป๋าออกมาเพื่อสำรวจนิดหน่อย(นิดหน่อยหรอ)

ว้า...มีแต่บัตรเครดิต เอทีเอ็มเต็มไปหมด อ๊ะช็อตเด็ดเจอบัตรนักเรียนแว้วววต้องโชว์ให้ประจักษ์แก่สายตาประชาชี

ทุกคนจ้ะอยากดูมั้ยล่ะว่าเจ้าชายของโรงเรียนเราในรูปบัตรนักเรียนจะเด๋อแค่ไหนเสียงตอบรับสนับสนุนเช่นเคย

นี่เธอ หยุดนะ! อย่าทำอย่างนั้นได้โปรดคุณโจเซฟินฉันแพ้เธอแล้วจริงๆก้ากกกตอนนี้หน้านายหดเหลือสองเซน

ก็ได้ ถ้านายต้องการฉันกระโดดลงจากโต๊ะแล้วเดินไปหานายไพรส์เวทพร้อมยิ้มเยาะเย้ยด้วยสีหน้าส่อแววร้าย

ขณะที่ทั้งโรงอาหารต่างพากันโห่ที่อดดูหน้านายไพรส์เวทในบัตรนักเรียน ฉันยื่นกระเป๋าให้เค้าพร้อมตบที่บ่าเบาๆ

ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเถื่อน เหอะๆๆเอาคืนเมื่อไหร่มาบอกด้วยย่ะ เชิญญญญญญญญญเล้ยยยยยยยจ้า

             ฮ้าววว!ฉันนอนเล่นกลิ้งไปมาอยูบนเตียงเพราะนอนไม่ค่อยหลับแล้วยังคิดถึงเรื่องเมื่อกลางวันอีก ฮ่าฮ่าฮ่าตลกชะมัดยิ่งได้เห็นหน้านายไพรส์เวทไอ้คนบ้าอำนาจนั่นขอร้องฉันไม่ให้โชว์บัตรนักเรียน อดขำไม่ได้จริงๆ

 คืนนี้พระจันทร์สวยจังเลย ฉันชะโงกหน้าออกไปทางระเบียงที่เป็นกระจกกั้น สวยจริงๆจันทร์เจ้าขา

คิดถึงแม่เหลือเกินเวลาที่พระจันทร์เต็มดวงท่านจะมาร้องเพลงจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้ากล่อมฉันอยู่บ่อยๆเวลาฉันนอนไม่หลับ แม่จ๋าทำไมแม่จากหนูไปเร็วเหลือเกินเซฟินคิดถึงแม่นะ คิดถึงมากด้วย ฮือ ฮือ

 ตี๊ดๆ....ตี๊ดๆ.....!เสียงนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมมันดังอีกแล้ว นี่คงเป็นรอบที่ร้อยที่มันดังมั้งในวันนี้ ไม่งั้นฉันคงไม่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้หรอก อืมมมสายอีกแล้วง่ะนี่หกโมงครึ่งแล้วคงค่ำแล้วสิ นี่ฉันนอนข้ามวันเลยหรอ ฟ้าไม่เห็นจะมืด เฮ้ยยย! นี่มันหกโมงเช้านี่ ฉันตื่นเช้าได้ขนาดนี้เลยงั้นหรอ กรี๊ดๆๆๆ...ต้องรีบไปโรงเรียนเร็วหน่อยแล้วล่ะวันนี้

....ณ โรงเรียนโพไซดอน คอนแวนด์.....

ผมไม่คิดเลยว่าในโลกนี้ยังจะมีผู้หญิงน่ารักแบบนี้ หน้าตายัยนี่ก็พอได้เว้นเสียแต่นิสัยเท่านั้นล่ะ ผมเจอเธอครั้งแรกตอนผมอยู่ม.3ผมย้ายมาจากอังกฤษเพราะพ่อผมเสียแล้วยังมีแม่เป็นรองผู้อำนวยการอีกมันจึงเป็นทางสะดวกในการที่ผมจะอยู่โรงเรียนนี้ได้โดยมีหน้ามีตา แล้วผมก็ได้มาอยู่ห้องเดียวกับเธอ ตอนนั้นเธอใส่แว่นแถมยังชอบนอนหลับในคาบเรียนอีกมันจึงส่งผลให้เธอดูตลกในกลุ่มเพื่อนๆ รวมทั้งผมที่ไม่ชอบหน้ายัยนี่เอาซะเลย คนอะไรไม่สวยยังขี้เซาอีก กลุ่มพวกผมจึงแกล้งเธอบ่อยมากแต่เธอก็ทำอะไรผมไม่ได้เพราะต่างเกรงกลัวในฐานะของแม่ผม เฮ้อ

พอเราขึ้นม.ปลายต่างคนต่างแยกย้ายไปคนละทิศละทาง บ้างตกก็ได้ห้องท้ายๆแต่ผมก็ต้องอยูห้องเออยู่แล้วล่ะ(คนมันเก่งนิ)แต่เธอคนนี้ก็ได้อยู่ห้องบีถือว่าก็ยังมีผลการเรียนใช้ได้ แต่เธอยังคงมาสายประจำ ผมว่าบางทีเธออาจจะหลับในคาบเรียนเหมือนม.ต้นอีกแน่ๆ เธอเปลี่ยนไปมากจนผมจำแทบไม่ได้ไม่คิดเลยว่าเธอคือโจเซฟินผู้หญิงจอมโสโครกนั่น เปลี่ยนแม้กระทั่งนิสัยที่แต่ก่อนเงียบๆกลายเป็นยัยแม่ค้าปากตลาดอีกเจอหน้าผมทีไรเป็นมีเรื่องทุกที

ตอนนี้เธอกำลังยืนคุยอยู่กับเพื่อนในกลุ่มของเธอเวลาเธอยิ้มก็น่ารักดีแฮะ ยิ้มบ่อยๆสิยัยบื้อ

นี่นายไพรส์เวท เสียงของยัยเซฟินทักผมขณะที่ผมเดินผ่านเธอที่ยืนคุยกับกลุ่มเพื่อนๆ

อ้าว!นี่เธอ มาเช้าๆแบบชาวบ้านเค้าก็เป็นหรอไง ได้ทีผมก็แกล้งเธอเล่นๆหน้าตาเธอตอนนี้ตลกชะมัดเลย

ฉันไม่ได้จะมาทักนายเพื่อให้นายกวนฉันนะไอ้บ้า

ไพรส์ คือท่านผู้อำนวยการเรียกพบน่ะเพื่อนของยัยเซฟินพูดขึ้นขัดก่อนที่ศึกน้ำลายผมกะเซฟินจะเลยเถิด

อืมมม ขอบใจมากนะซีฟู้ดผมขอบใจในความหวังดีของเธอแล้วแอบแยกเขี้ยวใส่เซฟินหน่อยๆก่อนเดินออกมาทางห้องวิชาการ ผมรู้สึกสนุกเวลาได้แกล้งยัยเซฟินมาก เวลาเธอทำหน้าบู้บี้แล้วน่ารักดี

        ....12.00 น. ......ณโรงอาหาร....

โอ้ยยย! เซ็งจริงๆ ทำไมอาหารที่นี่ถึงน่าเบื่อนักนะเอะอะเอะอะก็ข้าวราดแกง นี่มันโรงเรียนเอกชนไม่ใช่รึฟระ

โอ้ยยย!นี่คุณโจเซฟินจอมโหด จะเบื่ออะไรนักย่ะมีอะไรก็กินกินไปเถอะค่ะแม่ผู้ดี

ก็มันเบื่อนิแก กับข้าวมีแต่ซ้ำๆซากๆน่าเบื่อออกจะตายไป หงุดหงิดค่ะไม่ได้กินของอร่อยก็เงี้ยแหละ

อ้ะแก นั่นมันไพรส์เวทนี่ปกติเค้าจะกินอาหารพิเศษในห้องวิชาการไม่ใช่หรอ ยัยซีฟู้ดพูดถูกนะ มันก็แปลก

ช่างเถอะน่า แกจะไปยุ่งกะคนพันธุ์นั้นทำไมกัน สักพักข้างๆฉันก็มีเสียงผู้ชายถามว่า

เธอ โทษนะตรงนี้มีคนนั่งป่ะ? ตาไพรส์เวทนั่นเอง ฮึ่ยจะมานั่งตรงนี้ทำม้ายยย

มีก็เห็นสิย่ะ ตาก็มี เห็นแก่ว่าโรงอาหารมันแน่นเอี้ยดไปหมดหรอกนะ ไม่งั้นนายอย่าหวังไปเลยไอ้ไพรส์เวท

งั้นฉันนั่งล่ะ

นี่ นายอย่าเบียดฉันมากได้ป่ะ

ก็ที่มันแคบนี่ มีน้ำใจหน่อยดิเธอ ฉันสังเกตเห็นยัยซีฟู้ดที่นั่งตรงข้ามฉันมองมาที่ฉันแล้วส่งยิ้มขำๆให้อีก

นี่ ข้างๆยัยซีฟู้ดก็ว่างน่านายฉันว่าพลางเขยิบเบียดเขาไปมา แล้วแก้มฉันก็โดนจมูกเขาโดยบังเอิญ

ก็ตรงนั้นมันไม่เย็นนี่นา ฉันจึงตัดสินใจหลบฟลุ่บ เข้าใต้โต๊ะแล้วลุกขึ้นมานั่งข้างยัยเพื่อนซี้ทันที

ฉันรู้สึกว่าตอนนี้หน้าฉันร้อนผ่าวไปหมดเหมือนมีคนเอาไฟมาลนหน้า(เวอร์ละๆ)

เป็นไรของเธอน่ะยัยปากตลาดคำพูดของคนที่นั่งตรงข้ามฉันสวนขึ้นมาขณะที่หน้าฉันร้อนฉ่า

เอ่อคือ ไอ้บ้า!นายมันบ้าไปแล้ว ฉันตะคอกไปด้วยความเขิน(ฉันเขินเขาหรอเนี่ย)แล้วลุกจากตรงนั้นพร้อมกระชากแขนยัยซีฟู้ดออกมาด้วยกัน ไม่รู้ทำไมฉันต้องหนีเขาด้วยแล้วเราก็มาหยุดที่โรงยิม

นี่เซฟินแกบ้าไปแล้วหรอ วิ่งซะไม่ลืมหูลืมตา แล้วยังกระชากฉันมาเนี่ยเจ็บนะเฟร้ย ไอ้โหดเซฟิน

นี่แกอย่าเพิ่งบ่นได้ป่ะฉันยิ่งตื่นเต้นอยู่เนี่ย

เอ๋? นี่แกตื่นเต้นอะไร อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อกี้

บ้าน่า แก หยุดพูดเลยนะ มันก็แค่อุบัติเหตุระทึกขวัญฉันพูดพลางขยี้แก้มตัวเองเหมือนรังเกียจยังไงอย่างนั้น

แกเขินที่ไพรส์เวทหอมแก้มแกช่าม้าล่ะ รู้ดีจริงๆ

บ้าน่า ซีฟู้ดแกก็บ้าไปแล้วบ้าที่สุดบ้าบ้าแถมเซ่ออีกด้วย ฉันเริ่มพาลแล้วล่ะ

ดูดิแก แก้มแกแดงแปร้ดเลยกิ้วกิ้วยัยเพื่อนแสบนี่เวลานี้ยังล้อเล่นอีกหรอเนี่ย

ที่แดงเพราะโกรธแกนั่นแหละยัยสติแตก

.......21.45 น. .......

ฉันดิ้นตัวไปมาอีกแล้วคืนนี้เตียงที่นิ่มก็กลายเป็นอะไรไม่รู้คันตัวจริงๆ คิดแล้วก็เขินนะที่นายนั่นมาหอมแก้มฉัน แม้มันบังเอิญก็ตามเถอะ ฉันรู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกพร้อมจิ้มๆแก้มตัวเองไปพลางๆว้าย!แก้มฉันนิ่มจังเลย(ก็เล่นทาครีมเป็นกระบุงนี่เจ๊) แต่เดี๋ยวฉันจะคิดเรื่องนี้ไปทำไมในเมื่อฉันไม่ได้ชอบเขานิ แถมเขายังชอบแกล้งฉันด้วยตอนม.ต้นไม่เห็นต้องสนคนพันธุ์ด้วยล่ะ(พันธุ์หน้าหล่อแต่ใจขี้เหร่เนี่ย)

....ตี๊ดๆ....ตี๊ดๆ พลุ่ก///ฉันเอามือกดตะคุบนาฬิกาปลุกตัวเก่งที่ไม่เคยใช้มันปลุกฉันได้ผลสักครั้งแต่คราวนี้ฉันกลับตื่นก่อนที่มันจะดังซะอีก ตอนนี้ก็เหลือแต่มัดผมให้เรียบร้อยพร้อมปะแป้งตามหน้านิดหน่อยก็ออกลุยได้เลย

ฉันชะเง้อมองไปที่นาฬิกาแล้วพบว่านี่มันแค่ตีห้า ห้าสิบนาที ก้ากกกกกกกฉันตื่นเช้าแย้วโว้ยยยยยยย

เย้!สำเร็จ เยี่ยมยอดยาหยี  โจเซฟินคือผู้กล้า ฉันดีใจจนตะโกนออกมาที่ตื่นเช้าได้ขนาดนี้

ก๊อกๆ ก๊อกๆเสียงคนเคาะประตูห้องฉันเบาๆ

เซฟิน พ่อเองนะจ้ะ เป็นไรรึป่าวร้องซะลั่นเชียว

อ้อ ป่าวค่ะพ่อไม่มีไรค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะพ่อ เดี๋ยวหนูลงไปทานอาหารเช้าแล้วค่ะพ่อ

 ฉันเดินลงบันไดมาก็พบพ่อและพี่ชายจอมกวนนั่งจิบกาแฟกันอย่างอร่อยเหาะ

เอ๊ะ น่าแปลกจริงจริ้ง แม่คุณนายตื่นสายแห่งบ้านเกียรติกิตินันท์ตื่นเช้าได้เนี่ย เมาค้างรึป่าว

อย่าแซวฉันไปหน่อยเลยเหอะพี่เซโลปินว่าแต่คนอื่นพี่นั่นแหละน้ำยังไม่อาบด้วยซ้ำยังอยู่ในคราบชุดนอนอยู่เลย

< class="MsoNormal" style="text-justify: inter-ideograph; margin: 0cm -7.7pt 0pt 0cm; text-align: justify">ฉันว่าพี่ชายพร้อมกับหยิบขนมปังปิ้งบนโต๊ะมากินอย่างอร่อยพร้อมโอวัลตินของโปรด ปกติไม่เคยทันร่วมทานอาหารเช้านะ พอลองกินแล้วอร่อยดีแท้ อย่างนี้ต้องตื่นเช้าทุกวัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นตีสี่เลยคอยดู(เวอร์มากเลยซาร่า)

พ่อ ผมว่ายัยโจเซฟินต้องบ้าไปแล้ว น่าหมั่นไส้จริงๆไอ้พี่ตัวแสบ

เดี๋ยวหนูไปโรงเรียนแล้วนะค่ะพ่อ บายค่ะ

จ้ะลูก เฮ้อ...โลปินทำไมไม่อาบน้ำก่อนส่งน้องล่ะ  วันนี้แกไม่มีเรียนรึไง

ไม่ครับ ตอนนี้มหาลัยหยุดพักหนึ่งสัปดาห์ครับวันนี้เลยกะแค่ไปส่งน้องไม่ได้มีเรียนครับพ่อ

เออ ขับรถดีดีล่ะแก โตๆกันแล้วอย่าพาน้องซิ่งรถเหมือนเด็กเล่นแข่งรถอีกล่ะ

วางใจเถอะครับผมขับไปส่งยัยเซฟินแต่เด็กแล้ว

อย่าโม้เลยน่า รีบไปเถอะพี่ จากนั้นฉันก็อยู่บนรถเบนซ์สีดำของพี่ชายหน้าหล่อ

นี่เซฟินโตเป็นสาวแล้วนะเรา มีหนุ่มๆมาจีบแล้วสิ พี่ถามด้วยท่าทางอารมณ์ดี

มันก็มีบ้างแหละน่า ออกจะสวยปานนี้ โกหกทั้งเพย์  ใครจะกล้ามาจีบฉัน แค่เจอลูกเตะสกายคลิก ก็วิ่งป่าราบเลย

จำคำพี่ไว้นะ อย่าไว้ใจคนหล่อ ยิ่งหล่อยิ่งเลว มันเป็นของคู่กันนะ ใครได้เป็นแฟนล่ะก็ร้องไห้ทุกราย

รวมถึงพี่ป่ะ แหมพี่ชายเราออกจะหล่อนะสงสัยไปทำใครร้องไห้มาหลายคนแล้วจิ

เฮ้ย!พี่นี่คือ มันเป็นข้อยกเว้น บ้า พี่ไม่ได้เป็นคนถ่อยขนาดนั้นนะ

จะไปรู้หรอ เห็นพาหญิงขับรถไปเดตกันออกบ่อย ถมไม่ซ้ำหน้าอีก